Amsterdam. Niet alleen de stad van de openstelling van het burgerlijk huwelijk in 2001. Niet alleen de stad van de Leather Pride of de botenparade. In de geschiedenis der LHBTQIAP+ mijlpalen behoort ook Sister Outsider. Een actiegroep die in 1984 werd opgericht door onder meer Gloria Wekker en Tieneke Sumter die zich ten doel stelde zwarte vrouwencultuur in het algemeen, en zwarte lesbische cultuur en literatuur in het bijzonder, zichtbaar te maken. In 1987 hieven ze zichzelf op en schreven: ‘Wat wij met Sister Outsider wilden was iets van onze eigen zwarte lesbische kultuur laten zien. Nu wij daar enigszins een begin mee gemaakt hebben, vinden we het moment gekomen dat wij er een punt achter zetten, in de hoop dat anderen de kar verder zullen gaan trekken.’

In de afgelopen 40 jaar hebben meerdere soortgelijke actiegroepen van zich laten horen. SUHO werd in 1980 opgericht voor en door Surinaamse Nederlanders die zich identificeerden als LHBTQIAP+. In 1989 werd Strange Fruit opgericht: een verwijzing naar, en kritiek op, de exotisering van LHBTQIAP+ mensen van kleur. Of zoals oprichter Rohit Kumar toelichtte: ‘We worden als een tropisch snoepje gezien. We zijn goed voor een nacht. Nederlandse homo’s hebben weinig belangstelling voor onze cultuur en achtergrond. Er is veel racisme.’ In 2001 volgde het genderqueer collectief The Noodles; een beweging die de (sekse- en gender-) hokjesgeest in homo-, lesbo- en heteroland trachtte af te breken.

Allen streden uiteindelijk voor eenzelfde soort doel: de diversificatie van de LHBTQIAP+ community, meer verschillende rolmodellen en een meer intersectionele blik op LHBTQIAP+ ervaringen en vormen van uitsluiting. Oftewel: een witte cisgender* vrouw heeft een andere ervaring dan een witte trans man. Net zoals de ervaring van een zwart non-binair persoon anders is dan die van een biseksuele cis* man van kleur. 

Dankzij de inzet van velen die ons voorgingen groeit een nieuwe generatie op met de kennis dat gender iets anders is dan seksuele voorkeur. En dat queer betekent dat je niet hoeft te kiezen tussen trans, of non - binair, homo of hetero - maar dat mensen, mensen zijn en op mensen vallen. De LHBTQIAP+ community is diverser dan ooit, maar dat zien we nog niet terug als we kijken naar de Amsterdamse botenparade, de tv series waarin LHBTQIAP+ karakters ten tonele komen, of de verslaglegging van Pride. Net als in de rest van de samenleving voeren witte personen de boventoon en zijn cis personen, en vooral cis mannen, het meest zichtbaar. 

Onder de vlag van Queer Network Amsterdam hebben 23 Amsterdamse LHBTQIAP+ organisaties de handen ineen geslagen om daar verandering in te brengen. Wat betekent het om een queer te zijn in Syrië? Hoe is het om op te groeien als intersekse persoon van kleur in een klein dorp? Waarom is het voor sommigen nog niet veilig om zichtbaar op een boot te staan? Wat is de ervaring van een zwarte trans man die zwanger is? Hoe verhoudt queer zijn in het Westen zich tot queer zijn in Latijns- Amerikaanse? 

Het is voor het eerst in de Amsterdamse LHBTQIAP+ geschiedenis dat zoveel organisaties zich aan één gemeenschappelijk doel verbinden. Queer Network Amsterdam strijdt voor een structureel diverser en inclusiever Amsterdam. Dat doen we niet alleen gedurende 1 Pride week, maar 365 dagen per jaar. 

Het netwerk kenmerkt zich door verschil. Van de queer vluchtelingen die zich verenigd hebben in Sehaq, tot Stichting Ondersteboven die zich al meer dan 15 jaar inzet voor de zichtbaarheid van lesbische vrouwen. Van Black Pride, die zwarte en LHBTQIAP’ers van kleur in het middelpunt zet tot het COC Amsterdam dat in 1946 werd opgericht tot TransUnited dat zich inzet voor onder meer trans sekswerkers en trans specifieke zorg. Geen organisatie is hetzelfde, geen persoon is vergelijkbaar met een ander. De veelkleurigheid aan achtergronden, karaktereigenschappen, genders, (seksuele) orientaties, culturen en vormen van expressie verdient een zichtbare plek in het Amsterdamse. En met ons nog zoveel anderen. Anderen die op ons lijken en zichzelf nu onvoldoende gerepresenteerd zien op Pride, op de botenparade, op tv.

Queer Network Amsterdam wil de ambities die Sister Outsider in 1984 voor ogen had voortzetten. Meer zichtbaarheid, meer kennis, meer platform voor de groepen wier identiteit en activiteit op vele vlakken nog altijd onzichtbaar zijn en te vaak gemarginaliseerd worden. Naar goed voorbeeld van onder andere The Noodles, Strange Fruit en SUHO spreken we ons actief uit tegen allerlei soorten van onderdrukking zoals racisme, seksisme, transfobie, validisme, gender categorisatie en heteronormativiteit. We maken we ons hard voor een Amsterdam dat begrijpt dat dergelijke vormen van uitsluiting met elkaar verbonden zijn. Een Amsterdam dat niet alleen veilig is voor sommigen maar voor allen. Want niemand is vrij, totdat we allemaal vrij zijn. Amsterdam. De stad van solidariteit. De stad van Sister Outsider. De kar trekt verder. 

* Cisgender - ook wel ‘cis’ - betekent: 'niet transgender'. Dus: je bent bij geboorte aangemerkt als man en je voelt je man. Of je bent bij geboorte aangemerkt als vrouw

en je voelt je vrouw.